.


ölüm haberimi duyduğu an
geri dönmüştü
yok olduğumu sanıp
çldırmıştı
onu hissettim
pişmandı
bundan emindim
oysa bir hastane odasındaydım
ve ben yaşıyordum
bunu da bilsin istemiyordum
dizlerimi çeneme dayamış
pencereye bakıyordum
kar yağıyordu
çok kara bir gündü
düşünüyordum
soluk soluğa odama girdi birden
dehşet içindeydi
çok sakindim
kar hâlâ yağıyordu


aşka şükür yaradan
dedi birden
gözleri dolu doluydu
avuçlarıyla saçlarını yolup
ağladı
kar tümden beyazdı



"geçmiş olsun
neyiniz var
iyimi siniz" dedim o"na?



gözlerini dayayıp yüzüme
"seviyorum seni hâlâ ya
anlasana” dedi bana


iki elimi birleştirip
çevirdim yüzümü umarsızca
orta parmağımı burnuma dayadım


pardon
kimi aramıştınız ki siz dedim
yapma bunu bize lütfen
lütfen dedi masumca



pencereyi gösterip
kapı burdan dedim
her zamanki gibi
yine ben(cil)di/m


yaptım


sahi kimdiniz
geçen yılki bu günü niçin tanımıyorum


oysa
yine kar yağıyor ıstanbul"a

ve ben yaşıyorum onunla
soğuk bu aşk altında




MHD