gün akşama dönerken
içimde solmaya yüz tutmuş
hazan güllerim ağlamakta..
bilirler ki
her gün batımda içimde çırpınan
aşk kuşlarımın kanatları bir bir
kırılmakta..
kanat çırpmasalar bu garipler
yüreğimi nasıl sıcak tutabilirdim..
yüreğimin soğuması demek
yok olmam demekti..
bu yok oluş
toprağın üzerime örtülmesiyle
son bulacaksa
ne ala..
ya bu yok oluş,
sevgilinin, istenmediğim
yüreğinde asılı kalmaksa..
ki hala gidebilmiş değilim
tek bir nefes kadar uzağına..
işte ben çoktan yok olmuşum
da beynim idrak etmede özürlü..
gururum aptallaştı kesin..
ben bu değilim ki
yüreğime boyun eğecek kadar
zayıf değilim ki ben..
hem bu yürek arsız
inçitildiğini neden inkar ediyor hala..
ve utanmadan o diye başlayan cümleler kuruyor beynim..
gidin başımdan
akşamı fırsat bilip girmeyin beynime..
yazmayacağım onu ..
yazarak yaşatmadım mı ..
şimdi de
yazmayarak ölüme terkedeceğim..
hadi kalk şimdi
en sevdiğin pastadan yap..
çilekli meyveli..
çilekli ne varsa severim..
o bilmez tabi benm ne sevdiğimi.
hatırlamaz umursamaz..
oysa ben içinde sen geçen
hiç bir şeyini unutmadım..

ayşe SEVİL 06/01/13