Bir cıvık tanıdım illet mi illet,
Pisliğe bez olur Cıvık Efendi.
Onu anlatmaya türlü hakaret,
Etsem de az olur Cıvık Efendi.

Ömrümde görmedim böylesi cıvık,
Kendini sanıyor dünyaya kazık,
Bak ömür bitiyor savrulma yazık,
Rüzgara toz olur Cıvık Efendi.

Ortalık karışır cıvık gelince,
Küfürler savurur inceden ince,
Anlamaz konuşur kendi dilince,
Sütlaca tuz olur Cıvık Efendi.

Başı göğe ermiş müdür olunca,
Ensesi kabarmış cebi dolunca,
Kıçını koltuğa hepten salınca,
Havası gaz olur Cıvık Efendi.

Her sirke lazımdır böyle soytarı,
Dilinde hep küfür kalmamış arı,
Konuşurken sanki oynak bir karı,
Kıvırma söz olur Cıvık Efendi,

Bir gün intizarım seni bulunca,
Felek sille vurup ahım alınca,
Ölüm döşeğinde yalnız kalınca,
Yolunmuş kaz olur Cıvık Efendi.

Kısacık günleri eyledin zindan
Sayılı gün biter açılır meydan
Mercanım sabreyle döner bu devran
Baharın güz olur Cıvık Efendi.

İsmail Mercan