1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1368
Okunma
Uyan artık çocuk !
Uyan bak, ölüyor sevdiğin.
Ölüyor sevmişliğin.
Ölüyorum ben !
Ölüm benim neyim ?..
Ne kadar baksan da göremiyorsun nedense.
Etrafında olup bitenler kahrediyor seni.
En çok ta beni.
Görmüyor musun ?
Göremiyor musun ?.
Giderken sarılsaydın son bir defa keşke.
Kokunu özledim.
Ama keşkeler öğretiyormuş insana,
İmkansızlıkları ya hani ;
Boşver ’en büyük keşkem’ kal benim.
Binlerce güneşi getirsen,
Kurutamazsın gözyaşlarımı.
Analatamaz mısın sen hiç,
Yalnızlığı ?
Yalnız kalmayı ?
Uyan sevgilim uyan !
Artık gidiyorum ben.
Ya ölüme ya sensizliğe.
Neden deme !
Bilemezsin.
Sen hiç uçurumun kendarında tutunmaya çalıştın mı ki?
Nereden bileceksin !
Sen hiç nefret ede ede sevdinmi ki ?
Nereden bileceksin !
Uyan artık sevgilim.
Sonsuzluğa gidiyor sevgilin...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz