9
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2311
Okunma

Yağan yağmur tanelerini sen diye seviyorum
Cennet kokulu yağmurlar yağınca ruhuma
Ben hiç ağllamıyorum ve korkmuyorum
Artık büyüdüm burnumu çeke çeke ağlamıyacağım
Benim yerime yağmurlar ağlayacak
Senin gözyaşlarına karışacak
Bulutların gözyaşları
Ve ben hüzün çiçeklerini hep seveceğim gizlice
Babama sezdirmeyeceğim yalnızlığımı
Çünkü ben büyüdüm bir yaş daha aldım
Koca adam oldum
Annem
Haydi dön dön be annem dön evimize
Yokluğun çok acı
Sahi sen hiç mi özlemedin bizi
Biz seni çok özledik be annem çok
Babam bile gizli gizli ağlıyor
Hani gözyşaları karizmayı çizdirirdi ya
Yok ben annem yok
O taş yürekli dediğin babam varya babam
O bile ağlıyor yokluğuna
Sahi taş olan kim ha söyle söyle
Hani analar yufka yürekliydi
Sen babamdan bile daha gaddarsın artık
Ben sensiz büyümümek istemiyorum
Senin cennet bahçende gülüm ben
Zemheri özlemleri besler
Özlemler yürekleri un ufak eder
Annem gel artık gel
Evimiz tekrar cennete dönsün
V e sana söz veriyorum annem
Artık seni hiç üzmeyeceğim
Oyuncak ta istemeyeceğim
Babamın çocukluğunda yaptığı gibi
Ben de çamurdan yapacağım arabamı
Ya da çalı çırpıdan bebekler yapacağım
Tıpkı senin çocukluğundaki oyuncakların gibi
Ve seni karşılayacağız annem
Yüreğimzdeki tüm sevgimizle
Ben artık anne olmak istemiyorum
Küçük kardeşlerime
Ben dalında açmak istiyorum
Annem ve yüreğine yaslanma yeniden
Mahmudiye düzkaya
5.0
100% (3)