Günler, aylar, yıllar, olmadan gaye,
Sadece bir an’ı, bilsek derince.
’Bir nefeslik an, sonsuz sermaye,
Doğru harcanırsa, yerli yerince.

Dün, yarın diyerek, günler saymasak,
An’ı düğün etsek, gülüp oynasak,
Sevgiyle tümleşip, dostca kaynasak,
Kışlar ılık geçer, yazlar serince.

Anı anlayanlar, hayale dalmaz,
Gereksiz yükleri içine almaz,
Kaygıdan, kederden, hiç eser kalmaz,
Ömür güzelleşir, an’ı sevince.

An’a kurulunca, saatler durur,
An’ki, zamanlara zincirler vurur,
Kötülük ırmağı temelli kurur,
Zaman tünelini, an lar delince,

Ömür duvarımız anla örülür,
Evvel ile ahir, anda görünür,
Mesafeler kalkar, anla yürünür,
Evrence nefesler, alıp verince.

Gözetmek isteyen iki cihanı,
Kavraması gerek illa ki an’ı,
Can gayrete düşer, bulur nihanı,
Andan dolanarak, ana erince.

Andan ana doğru, akın var akın,
Anı görmek için, insana bakın,
Bir yer var orada, buradan yakın,
Yaralı gönlüme, bir an gelince.

Mustafa Yaralı