çokça öldüğümü anlatmıştım sana
öldükçe her gece bir feza
ve bin parça semayla
sadece sen anlat
öylesine, öylece, içimde çok ölenlerin ruhlarını bana

II

ruhlar öldürüldü.
kabul edilmiş bir yenilginin
ezbere okunmuş birkaç sancının ardına
ve tüm ölüler şafaktan vazgeçti
düşündüğümden de öteye gidiyor bu ufuk
bu batı ve bu batık
her şey,
her kelime,
büyük bir açlık
ve sadece laleler büyüyor ağaçta

tüm bunlar yağmuru ağlatıp
sonra büsbütün kaçan bir adamın adımları
tüm bu adımlar birazdan parçalanacak fezanın
ve tüm bu yollar çokça ölünmüş umutların
fay hattı kırıkları

ne büyük bir sarsıntı!

anlatmıştım sana
öldükçe her gece bir fezaydı
dünya her gece yeniden ölüyor
ve ufuk çok uzakta


III

anlat bana ve sakın aldanma!
yedi iklim bir oluyorsa bir kişinin sırtında
tüm ölümler kış mevsiminindir
üstelik kıştayız hala.
ve kovuluyorum tüm aralık kapılardan
ve ateşini yaktığım tüm ocaklar
şafak doğmadan kararıyor
çığlığım yetişiyor birbirlerine dokunmadan yağan kara.


sarılın!
çığ olup düşün
ölüler, yaşayan ölüler tekrar ölecekse
beyazdan olsun bu kıyam
ve bunca iç kanama.