( Şehitlerim, Can Şehidlerim: 56 )
(Yermûk Savaşı’nda şehid düştü)

İkrime bin Ebi Cehil (RA)

İslâm düşmanı Ebû Cehil’in oğludur,
Müslümanlara karşı kuvvet oluşturur,
Müslüman düşmanının birisi de odur,
Güneş balçıkla sıvanmaz denir aslanım.

O gün Mekke Müslümanlarca fethedilmiş,
Mekke’ye silah kullanılmadan girilmiş,
Azgın düşmanlar, Ebû Süfyan’a sığınmış,
İkrime ki; Yemen’e kaçmıştı yiğidim.

O’nun ölmesi için emir kesin olmuş,
En zalim olan altıdan biri de oymuş,
Korkusundan Yemen iline kaçıyormuş,
Gerçeklerden kaçmak çözüm değil yiğidim.

Giden o gemi, yakalandı fırtınaya,
Yakın olmuştu, bir ara batmaya,
Yolcular el açarak yakarır Allah’a,
Cehil’in oğlu da el açmıştı yiğidim.

“Kurtulursam, ayağına kapanacağım,
Emir verirse tereddütsüz yapacağım,
Söz Allah’ım! Sana layık kul olacağım,”
Diye dua da, İkrime bin Ebi Cehil.

O gemi batmamış, insanlarda kurtulur,
İkrime, Yemen’e varınca Mü’min olur,
Karısı, Peygamber’den emânda bulunur,
Ümmü Hâkim’in isteği kabul yiğidim.

Hz. Muhammed der: “İkrime’ye dokunmayın,
İkrime, Allah’ın emânında yaşasın,
Sakın kimse O’na taarruzda olmasın,”
Râsûlullah güvencesindedir İkrime’m.

İkrime, hanımıyla Peygamber’e geldi,
Râsûlullah O’nu, ayakta dinlemişti,
“Ben pişmanım! Bana dinimi öğret” dedi,
Râsûlullah’tan dini öğrendi yiğidim.

Hz. Râsûlullah ile Medine’ye gitti,
O’na zekât toplama görevi verildi,
Bunun için Hevazin’e gönderilmişti,
Hz. Muhammed emrinde olandı İkrime’m.

Hz. Peygamber vefat ettiğinde o yoktu,
O, Yemen’in Tebâle şehrinde duymuştu,
Hemen gelip Ebû Bekir’e tabi oldu,
Ebû Bekir emrine girendi İkrime’m.

İkrime, Ebû Bekir’e bey’at etmişti,
O’na, İslâm ordusunda görev verdi,
Müseylemetü’l-Kezzâb üzerine gitti,
Sabırsızlığından mağlup oldu İkrime’m.

Yardımcı kuvveti beklemeden dalmıştı,
Bu yüzden, Yalancı karşısında zorda kaldı,
Hz. Ebû Bekir O’nu, Umman’a yolladı,
Huzeyfe’ye yardıma gitmişti İkrime’m.

Mehre halkını İslâm’a davete gitti,
Oradan da Yemen’e ordusuyla geçti,
Yemen’deki Mürtedleri de temizledi,
Bu sefer de Şam’a gönderildi İkrime’m.

Ecnadayn da Bizans’a kaşı savaş vardı,
O savaşta çok ağır bir yara almıştı,
Medine’de tedavi altına alındı,
Şahadet arzusuyla yanandı İkrime’m.

Yermûk Savaşı’na İkrime de katıldı,
Bu savaşta pek çok Müslüman yaralandı,
Yaralılar içinde İkrime’de vardı,
Can pazarının ortasında yatar İkrime’m.

Huzeyfe anlatır: “Yaralılar su istiyor,
Su diyen öbür yaralıya gönderiyor,
“Şu kardeşim içsin” deyip kendi içmiyor,
“Su! Su!” diyerek şehid düşendi İkrime’m.

O Kur’ân-ı okurken öperek ağlarmış,
Savaş yerinde kahramanca savaşırmış,
Şehid düştüğünde yetmiş yarası varmış,
İslâm ordusu komutanıdır İkrime’m.
Selamlar olsun sana ey yiğit İkrime’m.

İman etmek işte böyle yükseltmektir,
İkrime’nin hali hepimize örnektir,
Gör, bakıver, nereden nereye gelmiştir,
İslâm’ın özünde hoşgörü var yiğidim.

Geçmişinden korkma sakın, geleceğe bak,
İkrime gibi kalbinde iman nuru yak,
Cenab-ı Allah mükâfat verendir ancak,
Tez elden tövbe etmek gerekir yiğidim.

Ebû Cehil ki; İslâm’ın baş düşmanıdır,
Evladını da aynı yolda kuşandırır,
Evla olan ise Allah’ın hesabıdır,
Sakın ha! Hesabına güvenme yiğidim.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan