hayrettin taylan




itimat edilen yüreğin kavuşma kavşağıyım
sol yanımda yanıyor kırmızıların
sana duruyor hayat, yalnız aşk geçiyor
damlalarn valsında kendine geliyor vicdan
ödenmesi gecikmiş acıların sensizlik yüzü vurur benlik sahiline
imkansızlığı ikram eden hayalin gölgesi düşer yoluna
şüphelerin kedisi, kendiliğini yiyor
ben yok
hayat hiçliğe içinin boşlarını ekliyor
boşları almaya geldim, beni içtin mi yar
t’adım kadar yaşadın mı yar
2…
imzasız imaların ürkütücü sığınağında gün yüzün belirir
sensizliğin kaşifiyim , bilinmez huyların sırrından aşarım
yüzünün gizeminde bulduğum tebessümlerin kuramcısıyım
aynada kendini bulan hatıralarımızın can diliyim
bizi yazıyorum kaderin sen sayfasına
titreyen vedaların vadisinde,sensizce ağlıyorum
sen aşkın özüydün, ben taklitlerine t’arandım
3…
özlemler sarrafıyım, eskimez bir bensin
unutulmuş anların arşivinde kalan bizli sonsuzluğun seherisin
yazılmamış yazgıların sırtında okunan aşk geleneğisin
varılmamış yerlerin yar küresisin, penguen seviler dersisin
aşk ibrahimce akarken
kurban edilmiş yarınlarının ismailiyim
yüreğinin mücevherlerini sundu nurlar/ belkiler bitmeden
4…
biri sana bağışladım, ikilemler ölürken
beni sana teslim ettim, benlikler kararırken
sefil bir geleceğin bikri bekçisiyim yürek devletinde
bağışla ilk adın, ilk tadın,ilk kokun, ilk benliğimin sırrında
ilk sevdiğin kadar kaderin kaderinde kal benimle