Avrupalı çok umut beklerken bu savaştan
Ülkem kıpkızıl oldu, gözlerden akan yaştan
Her taraf ta bir ateş yanarken Anadolu
Mersin de nasibini almıştı bu ateşten

Yıllarca bu ülkede dostluk gören ermeni
Müttefikler gelince hemen sattı Türkleri
Yedikleri kaplara utanmadan tükürüp,
Nankörler pişman etti ona dostluk edeni

İskeleye çıkınca her yere saldırdılar
Ellerinde baltalar binalara daldılar
Kudurmuş domuz gibi her tarafa dağılıp
Türklüğü temsil eden her ne varsa kırdılar.

İngilizler yetmedi Fransızlar geldiler
Azınlık Ermeniler çılgınca sevindiler
Gözü dönmüş zalimler nara atıp, bağırıp
Allah’a, Peygambere, kutsala küfrettiler

İttifak Devletleri göz koymuştu Mersine
Tanımamış Türkleri çalışmamış dersine
Birkaç yıl zulüm ile esip, kırıp, dağıtıp
Sonunda deli rüzgar dönüverdi tersine.

Mersinliler birlikte gönülden inandılar
Yüreklerde korlaşan ateş ile yandılar
Ve nihayet birlikte düşmanı kovalayıp
Yaratanın ismini şükran ile andılar.
Kasım KAPLAN