7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1036
Okunma
ne zaman ayrıldı karanlığa yollarımız
göbek bağından
kesildiğimizden beri
ölümü kör gözüne soktu zaman
düşerken güneşin günlüğünden
çocukluğumuz
taze beyinlere enjekte ettiğimiz
egosu yüksek dürtülerimizle
hayat çalan
aleni cinayetlerimiz
adını koyamadığımız kavgaların ortasında
çığdır
sessizliğimiz
ki bu en bariz çiğliğimiz
bir
bir
ölürken beyin hücrelerimiz
yıldızların ısırdığı gecenin kanatlarında
depreşir kana doymayan toprak kasırgamız
kayarken avuçlarımızdan dünün mavisi
üşüdük şimdiden şafağa
çoklu yokluktuk biz…!
Sude Nur Haylazca
Cevap Yaz