Susturamadım dilimi ince iğne ile kuyu kazmadan,
İlmek ilmek dokuyamadan da sevdayı
Susturdum dudaklarımı;
Kanatmasın diye
Sözüyle yüreğini
Ve
Sustum.
Yüreğim dopdoluyken
Susturdum dudaklarımı
Bir iplik kadar güçlü değilken ben.
Sen susma,
Tüketme sendeki canı;
Kanatma dilini,
Ağlatma ellerini;
Yok oluşa sakla
Ağıda yok olurken bedenim,
Santim santim ağla.
Bendeki can,
Tende değil bil;
Ruhumda gör beni…
Ruhumda.
Asırlar ötesinden,
Ta ordan
Tut al beni;
Sor şu mezardaki kemik yığınına.
Kim yaşamış aşk ile,
Kim yaşamış yalan ile
Sor!
Giden kim,
Sor!
Diyebilirse desin,
Sızlamadan iliği.
Sor!
Dokunma yüreğime,
Gizledim onu
En derine.
İnler
Sen diye can,
Sen diye...
Hadi
Konuş,
Savurma beni
Yerden yere!
Canda can,
Tende ten
Ruhta eş ol.
Nerde olursan ol
Duy
Ve hisset
Yokluğumda beni.
N’olur
Sen bari susturma
Dudaklarını
Ben konuşamazken onca;
Sen bari konuştur
Şu dilsiz bedenini.


SERAP ÖZALTUN
27 Kasım 2007