öğrenmek için
yaşamlıydı insan
ölümden dönmenin pişmanlığını



...
yapışır yakana küfür
bir duman bağlar
semaya açılacak ellerini
kulağına tıkalı umutlar
àmà bir bekleyiş
o aşırı bilinçsizlik
gökkuşağı tarlası hayalleri
ince bir neşter ile
keser ve koparır

sonra ’neden’
aranmaz

sorulmaz

kalmamıştır şüphe
ve uzun
küheylan yolları
...



sokak lambaları uzar
kısalır gözlerin mesafesi
üstüne basılır damarların
sıkışırsın
emanetin
kan kalabalığına..

birbirine yaklaşır
ayak ayak parkeler.
parmak izi duvar desenleri
insan derisi koltuklar
bedenden bir kapı
tokmağı bilekten kopma
tavanı gözlerden oyma oda
boşlukta dolanan sarmaşıklar

ve düşen yaprakların
uzatacak elleri yoktur
ciğerlerin nefes almak için
ter akıtma vaktidir -
sırıtan hamam böcekleri
yılan ıslıkları
dil yiyen karıncalar
böbrekten türeyen sinek larvaları
ve sıcaklığın
dar çekirdeğinde-



nefes diye ne alınır
nereye verilir?
iç dünyanın karanlığında
bir anahtar deliği
bir aralık.....

imdat ;
oksijen tüpü bir dua,
gün ışığı bir yakarış..





şişen bir ruh
bir sıkılmak
düşürmedikçe gönlün
sabır taşını
inanan insanlar için
binlerce dualık yer
binlerce şükürlük nimet barındırır


kainat kapısının açılacağı güne
inançla