İki bin on birin pabucunu dama atmıştın;
Seni öyle heyecanla karşılamıştık ki…

Ne umduk, ne bulduk;
Yağımızla kavrulduk!
Yine de sağ olasın,
İki bin on iki!

Çok isterdik dile gelip konuşabilmeni;
Ne dertlerin olduğunu bilemeyiz ki…

Tüm acılara, sıkıntılara
Ve hüzünlere karşın
Seni az sevmedik,
İki bin on iki!

Yakında bizleri bırakıp gitmeye hazırlanırken,
Yine diyeceksin: Ben ne yaptım ki!

Biliriz seni zorla tutamayacağımızı
Kuşkusuz;
Güle güle git,
İki bin on iki!

Dileriz iki bin on üçe güzel öğütler verirsin;
Yoksa o bizi tanıyamaz ki…

Biri gider, diğeri gelirse de
Yıpranan bizleriz;
Mutsuzluğumuz seni üzmez mi,
İki bin on iki?

Umarız yarın bu günden daha aydınlık olur,
Başka ne dileyebiliriz ki…

Bari giderken bizlere
Bir güzellik yap;
İyilikler dile,
İki bin on iki!

Pek dost olamadık ama düşman da değiliz;
Bir daha karşılaşamayacağız ki…

Sana içten bir ‘Hoş geldin!’
Bile diyememiştik;
Güle güle git,
İki bin on iki!

24.12.2012