UMUT KUŞU

Ey insanlara barış getiren umut kuşu,
Yem attık sana avuç dolusu.
İnatçı çelişkiler içindeyiz,
Tepkisiz insanlar korosu,
Çalıyor acıyı dilsiz.
Ne silah istiyoruz artık nede savaş!
Bulut bulut kaçıyoruz
Hüzünlü yağmurlardan...
Kan dökülüyor yere yapışkan.
Toprağa tutunuruz aniden,
Terk ederken ruhlar bedenden.
Çehreyi uykuya gömeriz.
Geceye yürekli döneriz.
Karanlığımızdaki suskun kuytuya,
Terimiz, nefesimiz, matemimiz,
Bal tadındadır zaferimiz...
Dudaklarımızda özlemin gülücüğü,
Hep çocuk kaldı.
Yorgun düşsek kaçmaktan,
Silahtan oyuncakları kırsak.
Yeter insanların çektiği ızdırabı,
Barıştır dindiren bunca azabı.
Gök dolusu kuşlar,
Görevleri barışa uçmak
Kanatlarını umutla çırpıyorlar,
Uçmak değil sadece niyetleri.
Gagalarında zeytin dalı, defne yaprağı,
Sabır otu, sevgi tohumu...
Tükenmesin güçleri,
Özgürlüğe uçsunlar.
Vurulup alnından düşmesinler;
Dağlara, ormanlara, akan sulara,
İşleri rast gitsin!
Barış kuşları umut getirsinler...

Figen ANAR