Sevgiye Eğilmelisin!

Sabah ışıkları oluşurken gözlerimde,
Gece karanlığının parlaklığı doğan güneşimde..
Ben yine uykusuz. Yine senle ve sensiz.
Saat; 04.30
Seher vakti oluşumda,
Nazım Hikmet geliyor aklıma.
Hani görmediği sevgilisine yazdığı o şiirleri..
‘’Kadınım, Canım’’Dediği kadınına döktürdüğü dizeleri..
Kıskanıyormuyum ne?
Özeniyormuyum ne?
Bilemiyorum!
Belki de benden önce sevdiği aşık olduğu için.
Aşk denen tadı önce tatdığı için!
İnsan böyle severmiymiş.
Böyle güzel şeyleri taaa uzaklardakine yazarmıymış? Düşünüyorum!
Nazım Hikmet i 05.00 de
İtiraf Etmeliyim!
Kıskanıyorum;
Karanlıktaki o aşkı.
Bende yazıyorum sana, Bana.
Taaa uzaklardaki sevgime.
Senin için.
Canım benim.
Canımın içi.
Yani sen!
Senden bahsediyorum.
Yani seni, senden aldıklarımı sunuyorum bu sabahın köründe..
Sen benden habersiz başka kollarda.
Ne de hoş uyuyorsun mışıl mışıl..
Aşk acısını verdiğin bu özlemimde.
Vera değilim!
Adıma şiirler yazdıracak kadar!
Nazım Hikmet te sen değilsin.
Ama bu ağrı Vera’dan da öte bişey.
Belki de ben istediğim için,
Aşk vuslattır.
Dinle beni!
Sakın karşıma çıkıp boy gösterme.
Bitecek biliyorum bu aşk,
Ve o zaman sen ve ben,
Belki de sevgimiz mors alfabesi olacağız.
Anlayacağın biteceğiz.
Yani bitecek bu aşk.
Ne olur devam et.
Görkeminde..
Ama besle, sula.. ısıt bu sevgiyi..
Susuz kalmış menekşe ne kadar yaşar ki söylermisin?
Menekşenin ömrü az mı ne dersin?
Eğil, öp,okşa...
Hiçbir şey değişmeyecek sadece büküleceksin aşk için..
Değmez mi?
Bak çaydanlık bile kibirli!
Ama yeri geldiğinde o bile bardağın önünde eğilir!
Bu yüzden dir ki; İnsanlar her gün
Bardağın alnından öperler.
Hadi eğil..!
Ne bekliyorsun?
Sadece sevgi var bunda değmez mi? ? ?

Esra Oskay

21.07.2001