Dersim bitti
Eve geldim
Zorunluluğum bitti
Uykuya daldım
Gecem bitti
Dersime gittim
Dersim bitti
Eve geldim
Zorunluluğum bitti…

Bakma bana öyle deliymişim gibi
Gülme içinden alay edercesine
Acıma bana sızlamasın için
Bu toplumun insanıyım ben
Milyonlarca insanda benim
Tek bir insanda benim
Her anlamıyla insanım ben
Tiyatrocunun yapmışçılarına
Ressamın çizmişçe duruşuna
Müziğin çalınmışça gibi yapılışına
Kaskatı bakanda benim
Atasından utanç duyanlara
Tarihi eserleri çöp gibi kullanana
Kültür mirasını yok edenlere
Tepkisizce duranda benim
Yürürken yolda zorluk çekişime
İnsanların saygısızlığına
Parasal açlıkların havyalığına
Şaşkınlıkla susanda benim
Bir çocuğun masum olmayışını
Bir erkeğin korkaklığını
Bir kadının sapıklığını
Usulca seyredende benim
Güzelliğin yapaylık olduğunu
Çirkinliğin bir hiçlik olduğunu
Doğanın süs biblosu olduğunu
Bilmek zorunda kalanda benim
Aşkın basitleşmesine
Ayran gönüllü kalplere
Çocukların cinselliğine
Sessizce çığlık atanda benim
Nefessiz kalışıma
Yorgun bedenime
Gözlerimin altındaki morluklara
Aynaya bakıp susanda benim
Ben ben değilim
dünya dünya da değil
Yeter! Ben bu toplumu sevmedim
Bu var oluşları da sevmedim
Sizden de tek isteğim
Özgürmüşüm gibi yapışımı seyredin.