yine her zamanki yaptığımı yapıyorum.
dışım içime dar geliyor
astarı yırtılıyor bedenimin bense sana yazıyorum
unuttun mu BEn u/MUTLU bir u/MUTSUZ vak’ayım.

sessiz bir bitiş için seçilen olmak istemiyorum
yokluğun zaten cehennem
aslında varlığınla sınanıyorum
uzaktan izleyerek başka hayatlarla
paylaştığın gölgeni.

ağlayamıyorum artık!
tükettim mesafelerde yaşlarımı
kelimelerim ağlıyor sadece gögüs kafesinde
hani biri demişti ya ’’söz yaşlarım’’ diye.
öyle işte...

nasılsın diyorum.
aslında ’’seni çok özledim’’in maskeli hali bu
tutuyorum...
darmadağın kalbinde hala yer arıyorum
sinecek, uyuyacak,sarılacak.
dönsen bir kere içine,
keşke...

sormaya korkuyorum ama
’’sevişmek ihtiyaçtan çok aşktansa,
bedeninin altında gizlediğin kalbın nerde?’’
her zamanki gibi sessizlik...

galiba cevabı biliyorum.