...
aşk çölünün sürgününde,
kavrulmuşken biçare yüreğim,
su diye,
selamının nemine bile hasretken,
bağrımın kör yangınları geçer miydi...

sus oldun...


dinle sevgili!!!

derbeder yarınlarım umutsuzca debelenirken
s/ensiz ömürlere,
can çekişirken lisanı aşkım
kefeni biçilmemiş küflü yitiklerde,
kifayetsiz cümlelerdeyim şimdi...
yine de ah etmem...

pustum;
s/us oldum...
amma velakin!...
alev olup yutarken nicesini karasevdanın nefesi
senide yakmaz mı sanırsın ey yar!...

gün ola harman ola...
sustum!...


’’ateş kanatmaz ; yakar’’!...

bir bilene sor dediler...
ve,
dedi ki bilenler:
gül dikeniyle deş yaralarını , kanasın;
aksın kurusun.
budur derdinin ilacı...
gül dikeni işlemez ki sancılarıma; bilmezler...
bakışlarının hançerini sapladım;
yetmedi!...
sözlerini mızrak ettim; deldi geçti de,
bitmedi!...
inadımın kahrolası aleviyle yaktım bendeki seni;
sonsuz sevdamı yaktım..


kül oldum savruldum s/onsuz gizlere,
ve,
bildim ki,
ben bir Anka kuşuyumdur aslında...
sancılı da olsa doğuşlarım;
geçmişimin tırnakları acıtsa da canımı;
yeniden var olma zamanıdır bugün...
belki farksız,
belki bahtsız yarınlara...

VE ŞİMDİ...
bitirdim esaretimi...
köhnemiş filikaların,
küflü prangasındaki sevdalıklar bitti...
artık,
orsa alabanda;
pupa yelken gitmek zamanı...
K/afta ki Anka misali...


’’s e l â / m olsun UMARSIZLARA’’!...


Okaliptus_