16
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1039
Okunma

BAZI İNSANLARI O KADAR EL ESTÜNDE TUTUYORUZ Kİ OTURACAK YER BULAMADUKLARI İÇİN TEPEMİZE BİNİYORLAR!…(Yuvasız kuşların sayfasından bir Mahmut Süreyya Karaoğlu paylaşımı…)
biraz önce
ateşten yandı elim
bozuk para misali harcadın beni
ne olur özleme bundan böyle
işte gidiyorum
düşün ki hiç tanımadın
düşün ki sana yabancı biriyim
oysa nasıl da sıcakmış içerde hava
sonunda ben de anladım
soğuk balkon köşeleri
bahara kadar nafile beklesin beni
nazın pençelerine kapıldı gönül
çalsa da duymam artık
devrini beş geçen zilleri
elveda tatlım elveda
caydığım huyum samimiyettir sana
haberin olsun
duyguların sınırlarını zorlayacak değilim
madem kaçıyorsun
senin sokağında işim ne benim
ipe sapa gelmez hayallerden
sakın
şımarmayı bekleme yellerimden
çarşıda pazarın çok sürmeli bakışlarda
beni unut
attığın yemi dalgalar çaldı denizimden
hani, sesimin yankısı olacaktın
hani, sen kayıp yıllarımın dermanıydın
yorgunum, yılgınım, deveden beterim
gücüme gidiyor havanda su dövmek
şimdi
kalbimi dinlemeliyim biraz
hoşça kal, hoşça kal…
15.12.2012-Ahmet BOZTAŞ
5.0
100% (11)