BEN BU ŞEHRİN BOZKIRLIĞINI SEVDİM YALNIZLIĞINI
Ben bu şehrin bozkırlığını sevdim,yalnızlığını
İçine kapanmış dervişliğini ve sessizliğini
Avrupalı kostümleri giydirilen Anadolu yüreğini

Necatibey Parkında bir ıhlamur ağacı gibi
Çocukluğumun yapraklarını döktüm kent kanepelerine
Odunpazarı yokuşlarında bir Süleyman amca oldum

Neden çekip gitmedim ki
Trenlerin is çıkardığı zamanlardan kalma bir feryatla
Oysa sade bir taşra hoşçalığından başka bir şeyi yoktu
Akasya ağaçları diktiğim Sarısu kenarında
Bir baraka ticarethanem vardı
Bir ulu kavak altı gazoz simit kahvaltım

On dört yaşındaydım
Ayın on dördü gibi görünmüştün Yalaman Adasında
Yazlık sinemalar ve gece gezgini ailelerin elinde bir çocuk
Su bastığında tahta köprüsünden at arabasının üzerinde geçebildiğim
Baskın yemiş sel suyu taşan bir Eskişehir ‘din

Kırk altı yıl oldu bugün tam tamına
Kırk altı sene avutmak zorunda kaldım mevleviliğimi
Şeyh türbeleri gördüm Kurşunlu Camii arkası
Şadırvanında abdest aldım yeşile bastım
Bir zamanlar Kurşunlu Camiinde bir müze gibi
Taş taş dikildim zamanın ortasında

Ama biliyorum seni seviyordum içten içe
Eğer gitseydim santim mutlu olamayacaktım
Yunus olamayacaktım,Battalgazi hele hiç
Hamamyolu’ndaki çay hasretini duyamayacaktım
Bozkır olmayı,garip olmayı bu kadar iyi anlayamayacaktım
Belediye otobüsüne binemediğim parasız günlerimi

Bugün altmış iki yaşındayım
Reşadiye Cami yakınlarındaki güvercin ıslaklığında bir parkta
İspatlamak için emekliliğimi
Zaman başıboşluğunda oturuyorum
Ben bu şehrin bozkırlığını sevdim,yalnızlığını

Ertuğrul ŞAKAR 15.12.2012 Eskişehir