.



Göğsüne sokulup dolaştığımda anlıyorum ki sevgilim
sığınmak küfre yaklaşılan her an yeniden iman etmektir umuda
ama gittikçe daha da yalnız kalmak için kendine çarpmalıdır insan
ve parmağını tetikten her çektiğinde bir şiir
sözlerin dağılmalıdır kalbime
yoksa yaşarım bin yıl daha


Bedel ağır, ağır ödenmelidir ağırlaştıkça bekletmenin karşılığı olarak
şartlardan, taraflardan ve insandan bağını koparan cinnettir söz belki
belki de tufan


Ben Sami ustanın küçük kızı
en çok mevsimler gibi düzenli aralıklarla kendinden giyinip soyunan
kimsenin ağzıyla konuşmayıp kimseye kanadığını belirtmeyen Mushaf ı mahzen


Hata payı veren bütün yapbozların kurcalandığı kuşaktan seğiriyorum
gençliği yaşlılığından kavrayan
ve bulutları gövdesinde dağlayan
ve çevgeninde kocaman bir küstüm çiçeği beliren alnı yalnız senin için taşıyan

Avuçları yumuk dünyaya yalgın bakışlı diyarlar kuran yitik, göçeri ve üryan


Şiir kaymak bağladığında yaşıyorken İsmet Özel
özerkliğini tanımayan ben:

Canını verip ince sızılar ısmarlayan kendine sevgilisinden
uzak ve sisli ve türlü giysiler yakıştıran yara kabuklarına
ve kundaklayan dokunaklı rüzgarların attığı işaret fişenklerini

kupkurusundan bir dal

Boynumda
yamalı devrimcilerin ve ahlak ahkamı kesen iyilerin
ve kamalı infilaklardan geçen sözlerin taze sağın ilmeği

aşkım, sevgilim, şiirim

Kaç öğün, kaç sala, kaç vakit sa’y etmiş olsam da hâlâ dipteyim
sayısız ve geniş ve çiçekli ve kendimi sevmeye değer bulduğum iç gömleği yarimin









.