ERDAL ERENİN ANISINA

Güneşin çocukları

İnce uzun parmakları arasında
Asırlık bir ömür
Urgana
Sarılmış on yedilik gözlerinde güneşi büyütüyordu
Ölüm
Karanlığın gölgesinde pusuda
Tecritte
Afili yürek, çocuktu, büyümüştü çocukluğundan önce
Gülüşlerini bırakmıştı doğan her yeni güne
Islanmış baharın gelincikleri
Deniz
Mahir
İbrahim
Yusuf
Kokuyordu

Tü Roja Welatéméni

Özlemişti denizi
Oysa deniz bir adım ötede
Devrim sıcaklığında gülümsüyordu
Tarih
Utanıyordu
On yedide on yedi bahar gözlerinin önünde
On yedi sonbahar
On yedi kıştı
Çıplak ayaklarının ayazında
İşkencesinde kaldığı günlerin

Uy
Ez kurban
Tü Roja Welatéméni

Şimdi
Sökün bakalım güneşi yerinden
Sökün bakalım yıldızları
Sökün bakalım yürekleri
Sökebilir misiniz?
O kancık gülüşlerinizle
Her doğacak günü güneşlerden

Uy
Ez kurban
Tü Roja Welatéméni

Erdal erenin anısına güneşin çocukları

Şiir
Mahir ULAŞ
13 12 2012

Ez kurban- BEN KURBAN
Tü Roja Welatéméni_ MELMEKETİMİN GÜNEŞİSİN