Camın ardındaki manzaraya takıldım yine
Gökyüzü ne kadar maviydi dün,
- bu şiire başladığımda-
Şimdi;
Yağmurla yıkanıyor ağaçlar
Kargalar, fotoğrafın değişmez unsurları
Kavak çıplak, çam giyinik
Ah bir de ruhumu soymasa fondaki şarkı!


‘’benim için üzülme’’

Hüznümü kundaklayıp, sıkı sıkı sarmalıyım göğsüme
Ellerimden kayarken zaman, büyütmeliyim bana ait olanı
Sevgiyle…
Kaldı ki nefrete zaman yok
Yerimiz de dar
İyisi mi kalsın ellerin böğrümde
Bak, en geniş yeri sana ayırdım
Salın
Ve tadını çıkar özgürlüğün
Ben yine
Halılar sereyim ayağının dibine
Sen yine
Gülümse.


Ölgün cümlelerimi ait olduğu yere bıraktım
Can çekişlerine tıkayıp kulağımı
Neşeli harfler satın aldım senin için
Açtığımda ağzımı mutluluk dolsun havaya
Soluklandığında ciğerlerine kaçsın diye
Yorma kendini fazla, üzülme de!


Bir şiir yazar kalem
Bir çift kanat olur yükselir göğe
Yağmur olur iner
Beraber ıslanırız bereketinde


Dışarı çık!
Y a ğ ı y o r u m.