Göç mevsimidir artık
uzun ve tozlu yollardan gelir kağnılar
tekerlek gıcırtıları anlatır
geldikleri yerin acılarını

göç mevsimidir artık
açılan kapılardan girince içeri
dönüşü yoktur geri

göç mevsimidir artık
katar katar gelirken traktörler kamyonlar
bir utancın ifadesidir
tozlu yollarda ayak izleri kan izleri

göç mevsimidir artık
kafesteki kuşlar özğürlüge uçarken
ırkından mezhebinden dolayı kafese konulmak istenirse
özgürlüğe sevdalı insanlar
insanlığın yüz karasıdır ıraktaki suriyedeki kafesler

göç mevsimidir artık
arap baharıdır şam’ın şekeridir farketmez
kurşun acımasızdır hedef gözetmez
petrol yok batı bir tek söz etmez

göç mevsimidir artık
rüzgar hızlı hızlı eser
yıkar zülüm duvarlarını
tarihe not düşer hatay’da
özgürlük çadırlarını

göç mevsimidir artık
ayırırsa dikenli teller
yavruyu anadan
oğulu babadan
bir mevsimin yüz karasıdır

göç mevsimidir artık
kendi yurdunda tutsaksa insanlar
kendi dilinde okunmuyorsa ezanlar
kar etmiyorsa çelik yüreklere zindanlar
insanlığın kayıbıdır
bir mevsimin ayıbıdır artık

göç mevsimidir artık
baharın müjdecisidir leylekler
doğudan geliyorsa akın akın
ulu çınarın dallarına yuva yapıyorsa
bir imparatorluğun uyanışında
batı trakya kırımda kerkükte
gazzede mısırda şamda
bilki özgürlükler yakın ya sabahta ya akşamda

göç mevsimi göç destanıdır artık
yıllardır uyutulan bir devin
şanlı Türk milletinin uyanışıdır tarih yazışıdır
tarihten önce vardı
tarihten sonrada varoluşudur
dünya ancak Türk’ün adaletiyle huzur bulur