.



artık canım acımıyor
aldırmıyorum üstelik dilbilgisi kurallarına
hatta en değerli kelimenin sendeleyip düşmesine şurasında ömrümün

canım acımıyor derken yüzümdeki ifadeyi aşka benzetişine anlam veremiyorum
sahiplenmene cesedimi
kangren olmuş bacağını kesip atmaktan iptina eden inanış biçimini de
anlıyamıyorum

bir adam ellerine geçirdiği naylon terlikle yürüyor
gövdesi üzerinde
bu resim hala soluk alıyor ve benzi küle dönmüş işçiler
boyun eğmekte kaderine

bunlara aldırıyorum kıyamet gibi ağrıyan dişime yorup
diz çöküp oturuyorum aynı hücredeki düşmanımla
aynı sofranın tatsız tuzsuz ortadoğulu ekmeğine

burada sesim düşüyor gittikçe
sevgiliMin buna aldırmayışına aldırmıyorum artık
ve canım acımıyorken ürküsü yok atlarımın

bitmiyor
gece, yol, kelime ve umudu doğuran ayrıksılığı şiirlerin
herşeyi sana bırakıp gidesim var deyince





.