Yalnızlığa yakılan ağıt gecenin karanlık kokusuyla
Kalabalık bir şehirde küçüçük bir baraka gibi,
Gökyüzünde binlerce yıldızın içinde tek bir gezegen misali
Sessizliğin çığlığı olmuş.
Alışılmışlara kondurulan alışamadım kelimesiyle
Sensiz bir sabaha merhaba diyen aciz
özlemli
Buruk
Yıkık
Yılgın ben....

Yoldan geçerken gördün mü,ben oradaydım,
Gözlerimi uzaklara sabitlemiş
seni bekliyordum.
Herhangi bir yoldu,
İstikameti sen olan
Gelmiyordun,
Ama ben bekliyordum...
Her sabah,her ögle vakti,her gece,hatta anların içinde

Şehrin içinde bir durak vardır,bilir misin?
Hep seni beklediğim sen durağı,
Duraklamadın.
Uğramadın,
Düşmedi yolun.
Ben sen durağında takılıp kalıyordum,
Sen düştüğünde aklıma...

Sensizliğe bir zaman daha ekledim,
Sabır diyordu hayat.
Sende öyle...
Ben ne diyordum,
Zamanım yok benim...
Sensiz olmaz,
anlamsız
boş,
sessiz,
yaşanmamış
molada takılıp kalmış.

Mirage 29-Eylül-2007 Saat:05.41