bir yazıyı okumadan önce ne kadar yalnız olduğumu düşünüyordum
içim yana yakıla
onu özlüyordum
oysa o işine aşık
meşgulum diyip duruyordu habire
üstüne de özür diliyordu
ben bilmiyorum belki de
bekle anca gelirim diyordu
bense
sessizlik içinde
onu beklemek uğruna gerçek sevenlerimden uzak
bekle bekle bekle...
gelmiyordu
yalnızlık...
bana şunu söylüyordu
sen aslında onu tanıyınca yalnızlaşmışsın
hani nerde o diyordu
oysa o bencilce
yalnız bana ait ol sadece bekle diyordu
oysa şunu gördüm hayatta
sevgilin senin sevenin değildir
gerçek sevenlerim özlüyordu
gerçek sevenlerimle paylaştığımda
işte o an
ah içimi dökmek istedim
işte buraya
bu beni kahretiyordu
yok yok bu ben değilim diyordum
bu ben olamam
gerçek yalnızlığa hapsolamam
oysa o beni gerçek yalnızlığıma hapsediyordu
yeter dedim... aradım bitti dedim
ne dedi biliyor musunuz
kararlarına saygı duyarım
hangi karar bu neyin kararı bu
gerçek sevenim kararına saygı duyarım der mi
saçmalama der,iyi misin kafayı mı yedin der...
der der der...
o yazıyı okuyunca ben...
yalnız kalınca düşünmeliyim dedim
neyim kimim aradığım ne istediğim ne ben ne o ne bu ne şu ne...
yalnızlık diye birşey yoktur
gerçek yalnızlık
nahoşluktur!