Kırdım kelimelerin belini
Artık seni kanamayacak şiirlerde
Kırmızı bir kalem alıp çevirdim etrafını
İçine zalim yazıp astım boynuma
Gelene geçene gösteriyorum ibret alınsın diye.




Geceleri boynumu büken rüzgarlar misali
Papatya gibi kırılıp dağıldım ortalığa
Seviyor sevmiyor diye dilek tutuyor geçenler
Gerçeği bir ben biliyorum
Kimseye sevmedi ki hiç diyemiyorum.




Senli günleri jiletle doğradım yüreğimde
Kırmızı bir yol gibi akıp duruyor içimde
Durmadan kanıyor, kanıyor
Bir zamanlar sana kandığı gibi.




Ne sana küsüm ne de varlığın içime dert
Bir tek aldanışları affetmek zor geliyor
Şikayetim yok zerre kadar kadere
Yalnız esen seher yelini sevmiyorum
Arada zamansız getiriyor kokunu diye.



Günlerin yeknesaklığı içinde bir kapı açılsın istiyorum
Bir peri gelip dileğimi sorsun
Senli günleri aklımdan silmesini isterdim
Hiç yaşanmamış aşkların mezarlığın da
Bir yerde bana kazsın.



Göçmen kuşlar gibi uçup gidince kalbimden
Geri döneceğin yuvayı yakıp talan ettim
Yeni bir yuva kurmaya korkuyorum
Ya senin gibi hayırsız çıkarsa diye
İşte bu yüzden
Sırf bu yüzden
Bir göçmen kuşun peşinden takılıp gittim bende..







Ayvazım DENİZ.