Hayatın göğsümdeki baskısı hafifleyecekti
Aç olanla aç,ölenle birlikte ölseydim,
Gecenin gözümdeki siyahı azalacaktı
Ülkemde bir yabancı gibi olmasaydım
Ben benden ve gözyaşlarımdan uzakta yaşamadayım,
Uzaktaki bir sürgün aç insanlara ne yapabilir ki,
Heyhat bir şairin yas tutması dövünmesi çaremi ki?
ülkemin toprağında bir buğday başağı olsaydım
Ölümün elini,bir çocuğun ruhundan uzaklaştırırdım,
Ülkemin bahçesinde dolgun bir meyve olsaydım,
Aç bir kadının çiğnediği yiyeceklere tat katardım,
Yurdumun güzel göğünde bir kuş olsaydım
Bir adamın bedenindeki mezar gölgesini silerdim...
Heyhat!ne tarlalarda bir buğday başağı
Ne de bahçelerde dolgun bir meyve,
Dili bağlanmış,elleri zincire vurulmuş,
Gözleri yaşlarla dolu,
Ortasında zamanın alevlenmiş bir ben!...

20.12.1999
21.00-21.45
ELAZIĞ -EROL KEKEÇ