9
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1911
Okunma

Umudun da yaraları var.Şehla bakışlı yarin uzantısı bu anılar. Kirpikleri kendi sinesine batarken gözleri haz alıyor çektiği acıdan. O ne derece acı çekerse, o kadar kanıyorum ben. Ne kadar kanarsa kalem, o derece karalanıyor kağıt...
Kağıt... Boş değildi halbuki hiç.
Kağıt...
Hokkaya dökülmüş ağıt.
Siyahı üstündeydi de biz bilemedik.
Mürekkebi süzüp, hokkayı da zehirledik...
Yâr... Bunlara sebep sensin.
Sen ki fitili kalemin...
Sen ki hokkanın efendisi köle...
Beni neden sevdin?
Asena Gülsüm Güneş
5.0
100% (7)