Aylardan Eylül mevsim Sonbahar
Bulutlar senin için ağlıyor Şair’im
Eylül ayı zaten aşıklar için hep hüzün
Ölme Şairim ölme
Sevdiğin dönecek bir gün...

Günler ayları, aylar yılları kovaladı
Hatıraların hep seni ağlattı
Dimdik durdun hep, umutların vardı
Ölme Şairim ölme
Sevdiğin dönecek bir gün...

Kuşlar göç etti yaban ellere
Güneş yerini bıraktı gecelere
Aşk bile ayrıldı hecelere
Ölme Şairim ölme
Sevdiğin dönecek bir gün..

Kalem ağlar,defter ağlar söz ağlar
Kalem yazmaz. yazsa da okunmaz göz ağlar
Dünya döner, kıyamet kopar yürek ağlar
Ölme Şairim ölme
Sevdiğin dönecek bir gün...

Anıları hatırladın yandı canın
Sevdiğine kavuşamadın yandı yüreğin
Bu dünyada ebedi kalacak ismin
Ölme Şair’im ölme
Sevdiğin dönecek bir gün...

Şiirlerin dile geldi, dinlenmedi
Sözlerinin çığlıkları duyulmadı
Yokluğun belki de Yar’e dokunmadı
Ölme Şair’im ölme
Sevdiğin dönecek bir gün...

Sen yufka yüreklisin, Şairsin
Sözü bilir kelamın iyisini edersin
Sevdiğini özler, şiirlerinle feryat edersin
Ölme Şairim ölme
Unutamadığın Sevdiğin dönecek bir gün...

Bir ömür hep ağladın, gülemedin
Hep ayrılığı yazdın, mutlu olamadın
Gözyaşlarıyla bekledin, vefalıydın Şairim
Ölme be Şairİm ne olur ölme
Sevdiğin elbet dönecek bir gün...!!!