Çamurlu yollarda koştum
Kirlenmedi üstüm başım
Ellerim nasır tutmadı tebeşirlerden
Saçlarımı ağartan
Kaderime çizilen yolların tozuydu
Değirmende un misali

Korkmadım karanlık gecelerde
Silah sesleri değildi
Uykumu kaçıran
’Öğretmenim, canım benim’
Diyordu, Ali pencereden

Üşümedim boranda, karda
Sevgiler vardı yüreğimde
Sevgilerle ısındım
Yüzümde kocaman tebessüm
Gözlerimde parlayan ışıktı
Öğrencilerim

Depremde yıkılsa da okulum
Kalsam da enkaz altında
Acımadı yaralarım
Elimden tutan eller vardı
Küçücük, sıcacık
Sevgi ektim yüreklere
Sevgi biçtim kucak kucak

Yılmadım , koştum dikenli yollarda
Yorulmadım, daldım derin diplere
Karanlık gecelerde ateş böcekleri buldum
Bir avuç, ışıl ışıl

Dik yamaçlardan çiçekler derdim
Bozkırlardan ayıkladım ayrık otlarını
Daha güzel yeşersin diye fesleğenlerim

Ne zaman darda kalsam
Hep bir ışık gördüm
Tünelin sonunda
Yolumu çevirse de yılanlar
Vız geldi bana
Kulağımı silip geçen kurşunlar

Göndere çekildi meslektaşlar
Bayrak yerine
Ben yine de aziz bildim
Yurdumun dört köşesini
Değer bildim, gelecek bildim
Minicik yürekleri

Tek rehberim vardı, ATATÜRK
Vatan, millet, bayraktı
En büyük hazinem
Bir de sevgim vardı yüreğimde
Sevdim
Çok sevdim
Mesleğimi
Öğrencilerimi
Hiç ölmeyecek gibi sevdim
Ama
Hainler, ÖLDÜRDÜLER...