Sen yoksun ya
Gönlüme bahar gelmez oldu artık
Çiçeklerim açmaz oldu
Güllerim soldu . . .
Sen yoksun ya
İçimde bir yangın
Her şey tarumar
Her şey yıkık - dökük
Kalp kırık
Yürek buruk
Ve ben yitik / bitik...
Ahh keşke şimdi bir ilaç olsa da
Kalbimin kırıklıklarını
Yüreğimin burukluğunu onarsa
Onarsa da kurtarsa beni bu fail-i meçhul girdaptan
Ve ben yitik kalmasam/olmasam

Ahhh sevgili ahh...
Yittim belki ama hep / s e v d i m
Gittim belki ama
Ama senden ve hayallerimizden hiç gitmedim ki
İstesem de gidemem zaten
Çünkü ben hep sendeyim / seninleyim

Yokluğunu mu hissetmek istiyorsun ?
Gözlerini kapat
Ve sadece içindeki acıyı hisset
Yalnızlığımın sesini duy !
Çığlıklarımı işit !
İşit ki beni anla, acılarımı gör . . .

Bu bir çırpınış mı
Yoksa yok oluş mu
B i l e m i y o r u m . . .
Sadece / s u s u y o r u m . . .
Sen de sus sevgili
Ve dinle . . . !
Yalnızlığımın sesini
Sessiz çığlıklarımı dinle !
Yok oluşlarımı gör
Ve bitişimi izle . . . !
Bir sevgi nasıl biter,
Bir sevgili nasıl yok olur... / Gör . . . !
İbret-i Alem görsün yok oluşumu
Sen de gör sevgili, sen de . . .
Gör ki;
Fail-i meçhul bir adam olmaktan kurtul

Benden sonra kime
Ya da kimlere yüzün sürersen
Kimlerin elini tutarsan
Kimlere ömrüm, canım dersen
Beni / h i s s e t . . . !
Beni unutma yeter be ömür çiçeğim . . .
Hayallerimizi aldatma bu bana yeter...
Çünkü ben seni hiç unutmayacağım
Ve hep sende / seninle olacağım . .
Sen bilmesen / görmesen de
Ben hep orda
Hayallerimizin baş köşesinde olacağım...