Pıtrak gibi çoğalan umutsuzluklarımın
Doğum gününü kutlarım elimde kadeh
Alıştım onlarla yaşamaya
Nefes alışım gözyaşımın şerefine!




Doğarken her güne bir başka halde
Dönüşlerim keskin
Virajı alamam gündoğumunda
Uçurumdan her düştüğümde yeni bir kimlik
Yeni bir benlik bulur beni
Reankarnasyona inanışım bundandır belki
Belki de köleydim önceleri
Kulların çektirdiği acılara amade
Ve bir o kadar da cesurdum kendi içimde
Sözümüz geçmezken yüreğimize
Cesaretten kime ne?




Kaynar kazana atıldığından beri düşler
Sıcak yemek yiyemez oldum
Soluk boruma kaçar duygularım
Tıkanırım dimağımda hıçkırıkla
Konuşamam…




Ve sevemem hayatı eskisi gibi
Sübyan avcılarının eline geçti hayallerim
Mahremiyeti bozuldu yüreğimin
Hoyratça değen ellerde kan kırmızısı…




Bozuk plağın ayak sesinden tanıdım
Mazinin efkarlı çığlığını
Gamlı bir nağme üşüşürken pencereme
Üşüdüm
Kış geldi yüreğime,
Üzerimi örtsene anne…







Seda YÜKLER/ Kasım 2012