Her seferinde
İçimde kıyametler koparan
O günahkâr ve ıslak gülüşün müydü?
Kanıma girip
Aklımı alan

Yoksa siyah zülfün müydü
İlmek ilmek kaderimi ören
Ve her yutkunduğumda
Boğazıma takılan

Hatırlamıyorum


Belki de ben çoktan yok olup
Boğulmuştum
Tropikal gözlerinin
Buzul çağında
O dipsiz ve yemyeşil
Derin sularında

İşte ondan sonra
Yüreğime düştü
Gökteki yıldızlar
Birer-birer.
Ben mi cehennemi yaratmıştım
Cehennem mi beni?
Kaç mevsimdir
Alevlerle yaşıyorum
Sarmaş dolaş,

Bilmiyorum

Eğer sen de sevseydin
Belki bu kadar matemle çalmaz
ve böylesine mahvetmezdi beni
Şu kahrolası şarkılar
Mıhlardık güneşi
Gökyüzünün ortasına
Değişmezdi bahar

Bir de benekli kelebeklerin
Dans ettiği bir cennetim olurdu belki

Ama sen,
Alev alev yanan bir cehennemi
Sevmezsin ki.

Lalelerin-güllerin
Menekşelerin
Irmakların kurusun
Yere batsın
Bencil cennetin

Bu cennet
Senin için
Yanmaz ki.


Celal Çalık