18
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
3530
Okunma
Kızıl saçlı yâr! Sende, masumluğu tanırdım.
Melül bakan gözünde, bir efsun var sanırdım.
Dilinde; “sevdim seni!” Olmaz mı ki bir lisan?
Geceye el sallarken, beklemem artık ihsan?
Ar; güzellik aranmaz, gelirmiş hep fıtrattan.
Ey suça duçar gönül, geçeceksin sırattan!
Sebepsizce ağlarken, aralanır sırlı perde.
Sırça köşke gizledim, anıldığın her yerde.
Gökkuşağı bahaneymiş, gözümde her renk sensin.
Neyzen üflerken ney’i, sesinle ahenk sensin.
Ahmet Yağız ALTUNEL
22 Kasım 2012-Seydişehir/Konya
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz