İnsan yetiştirmek bütün gayesi
Adam olmamızdır onun payesi
Şimdi bir köşede haber bekliyor
Sormayın kalmadı bir hikâyesi

Bir yanlış görürse düzeltirdi hep
Arardı sonuçta mantıklı sebep
Dertlere çareydi, doktor gibiydi
Karşılık bulurdu ondan her talep

Şefkat kaynağıydı öğrencilerin
Olsa da içinde yarası derin
Yansak kavrulsak da tasa etmezdik
Onunla her yer olurdu serin

Her zaman bir adım bizden önceydi
Bazen bir gül idi, bazen goncaydı
Nasıl bir ışıktı, akıl ermezdi
Gündüzde güneşti, gecede aydı

Karnı zil çalsa da demezdi açım
Yanımda ol hocam, sana muhtacım
Karanlık gecede sensin meşalem
Sensin ömür boyu başımda tacım

Başımı okşardın, babam gibiydin
Sen bir idealdin çabam gibiydin
Kışın ayazında üşüdüğümde
Sırtımda yün keçe, abam gibiydim

Dostluğu, sevgiyi sende bulduk biz
Senin öğütlerin en iyi çeyiz
Vazgeçilemezsin, ilaç gibisin
Sensiz çorak tarla, senle bahçeyiz

Derste işin olmaz tasayla yasla
Yüreğinde sevgi azalmaz aslâ
Tebessüm edersin her gördüğümde
Bizler ham kumaşız, biç sen makasla

Hasta olduğumda yanımda sendin
Düşüncelerimde renk renk desendin
Yazın sıcağında kavrulurken biz
Serin meltem gibi ruha esendin

Adnan ÜNAL “ö.ç.m”