Edebiyat Defteri.com sitesine eklediğim (e-Blog hariç) 999.uncu şiirimdir.

ne katrina kasırgası
ne de kobe depremi,
yüreğimin tam ortası
yüzyılın felaketiydi gözlerin;
ardındaki tsunami...


sen alfa idin, sen beta
en büyük süper güç;
sevmeye seni karşı koymak
affedilmez katliam,
yaptığım en büyük hata...


o/ mega, devasa puasar
yıldızlar taşır gözlerin
burcundan kova kova
aşk yağar, başımda çöreklenir
çöker içimde bir süpernova...


gelmiş geçmiş
kendine yıldızlardan
milyarlarca kurban seçmiş
en büyük güneşe inat,
gözlerine yerleşmiş aşk ile kainat!


ne kadar uzak olursan ol
çekiminden belli
siilnmez yüreğimdeki g/iz
aşka çıkar, güneşe gider
gözlerindeki hüzmeli her yol...


sonsuz büyük acılar
çan çiçeği gibi
sessizce gelip,
çakır dikenlerince
gözlerinden yüreğime girerdi...


o an işte bütün duvarlar delinir
bedenim yanar, bütünüyle erirdi,
her yıkımın ardında gözlerin
tinime tenime, dinime imanıma
yeni bir biçim verirdi...


yoksa sensiz
ne dağlar gelinlik giyer
ne göğe bulut ağar
ne beynimde şimşek çakar
ne de sarsılır yer!


yaşadıkça sen
yaşlandıkça ben(?)
mutluluk gül kokan bir rüzgâr
bazen kuzeyden sert
bazen güneyden ılık esen...


beraber koyduk bu sevdanın adını
ay yüzünde mecnun
gül yüzünde deliyim,
sen ay güzeli
ben ise sevda seliyim...


o kadar yakınsın ki cana
dağ dağa kavuşmaz ama
insan insana kavuşur,
yedi kat gökte kopsa da kıyamet
bir gün mutlaka kavuşacağım sana



Şaban AKTAŞ
24.11.2012