Gecenin geç saatlerinde yoğunlaşır duygularım.
Seni düşünürüm sonsuzlara varan ufuklara dalarak.
Sonra gökyüzünde asılı kalmış yıldızlara bakarım,
Sizmi yalnızsınız,benmi der;onlara hesap sorarım.
Vakit geçmek bilmez böyle zamanlarda,yanarım!

Kendimle başbaşa kaldığım an,saçlarının kokusu,
Sevginin sıcaklığı sarar her bir yanımı.
Niçin yaşıyorsun diye saplandığında aşkın sorgusu,
Gülümserim ve sana çeviririm alnımı.

Sana karşı neler hissettiğimi düşündüğümde,
Kelimeler anlamını duru sulara gömdüğünde,
Kilitlenir kalırım,anlatamam,
Tutulur dilim, boğulurum kederlerimde.

Ruhum bedenimden ayrılmış ve yanındaymışım gibi,
Seni hissederim en ulaşılmaz noktalarımda bile.
Kalbimin deli gibi çarpmaya başladığı o sezgi,
Kulaklarımda bir derin uğultu,adı açıkça çile!

Özlemek ne de zor birşeymiş irdeliyorum iyice,
Hayalinin hüznü çöktüğümde yüreğime sinsice.

Seni,sesini ararım!
Gözlerimden amansızca bir iki damla yaş geldiğinde,
Ağıtlarımın gemlerine hükmedemediğin hıçkırık seslerinde,
Ve kimse duymasın diye,sessiz ağlarım...

Hatıralara geriler sadece iyilerini seçerim.
Şimdime bir bakarım;Rabbime şükrederim.
Sonra hayaller kurarım senden,kendimden;
Mutluluğa ve umuda dair ne varsa bizde,
Senin yoksun ya hani,onlar tutar ellerimden.

Seni sevdiğimi,seni sevdiğimi,
Seni sevdiğimi kazırım;
Ruhumun her köşesine ve benliğime.
Sebep aramam böylesi,seni çok sevdiğime...