1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
788
Okunma
Ben artık buralarda duramam,
Adana’nın sokakları çağırır.
Güney’den bir yel eserde,
Karataş’ta bir martının kanat çırpışı,
Karaisalı’nın mut kokusu ruhumu sararda.
O an, anlarım ki…
Ben gurbet ellerde duramam.
Pamuk tarlasından bir ses “gel” der,
Toros’un eriyen karlarının şırıltısı “dön” der,
Bu seslerin uğultusu beynimi delip geçince,
O an, anlarım ki…
Adana. Adana’m beni çağırır…
O çağırıyı duyanda,
Beynim değildir, ayaklarımı kontrol eden,
Yılkı atı misali yüreğim. Ayaklarıma “koş” der koş…
Seni sen yapan, dünyanın en bereketli topraklarına,
Koş artık, koş Çukurova’ya
Özer Arslanpay
5.0
100% (1)
Cevap Yaz