Maviye aşık bir yosun
En saf düşünceleriyle suçlu
Yüreksizlerin arasındaki yokluk
Menfaatin içinde tezat
HÜZÜNLÜ BİR ÇİÇEĞİM

Hoyratlığım
Beni dünya aşkından soyutladı
Bir çadır kurdum boyalarımla kendime
Bu daracık yerde
Soluklanacak bir nefes yok bana
HÜZÜNLÜ BİR ÇİÇEĞİM

Tuzak nedir
En ucuz kötülüğü dahi akıl edemeyen ben için
En büyük acı ne olabilir
Kalbim kilitli şimdi
Paslı bir anahtarı vardı
Onuda dün gece karanlığa verdim
Hangi yüreğin mahallesinden geçsem
Ele veriyor beni gözlerimdeki anlam
Aksi ve huysuz diyorlar
Oysaki durgun ve hüzünlüyüm
Yüzüme takındığım suratsız maske
Yaramıyor işime
Şımarık tavırların yılışık insanların
Bana bulaşmasından tiksinirim
Boynumda sarılı urgan
Yüklenen yargıların kararmış o kolyesi
Koca bir kambur yılların yükü sırtımda
Fırçamdaki boyaya aşk eklediğim andan beri
HÜZÜNLÜ BİR ÇİÇEĞİM

Ha bire üretiyorum
Çiziyor boyuyor yazıyor ağlıyorum
Gıptalı bakışların adresi parmaklarım
Suratı sararmış görüyorum
O minik kıza babasının aldığı
Boyu kadar gelinlikli bebeğin
Küflenmiş hatıraları öksüzlüğüm-ün
Geceleri hıçkırıkla uyanıyorum
Kucak açan bir babanın mahrumluğundan utanarak
Şımarık bir masumlukla ona koşamayak
Söylemeyin biliyorum
ona kavuşmak gibi bir lüksüm asla olmayacak
Kalem kırılmış artık ne işe yarar tutkallamak
Ne can ne canan ne fırça ne de boya
Doldurdum yüreğimi hüzün yüklü pınarla
Yapacak birşey kalmadı bitti işim
Galu beladan beri
HÜZÜNLÜ BİR ÇİÇEĞİM