Ben küçük bir çocukken
Elimden tutanım bile olmadı
Herzaman birileri başımı okşasın
Beni sevsinler diye
Geceler boyunca dualar ederdim
Fakat hiçbir zaman mutlu olamadım
Çünkü herkes yanımda olsada
Annemin sıcacık elleri dokunmadıkça
Mutluluğu ömrüm boyunca yakalayamadım
Bu yaşadığım küçücük Dünyamda.

Benim bir hayalim vardı
Birgün gelip uçsuz bucaksız kırlarda
Bütün çocuksu hayallerimi
Özgör bırakacaktım tüm acılarıma rağmen
Ben hiç kimsenin sahiplenmediği
Sokakların tozunu yutmuş
Sevgiye yıllarca hasret bırakılmış
küçük bir çocuktum
Benimde herkes gibi
Oyuncakları olan çocuklar gibi
Doyasıya gülüp oynamaya hakkım vardı
Ama kader işte
Benim küçücük
Dünyamda kurduğum
Bütün hayallarimi
Yerle bir etti

Şimdi artık
Çocuk olmaktan bile korkuyorum
Nezaman içimdeki çocuksu yanım
Gülüp oynamak istese
Sanki Dünyam başıma yıkılıyor
Artık geçte olsa anladım
Küçük bir çocukta olsam
Yetişkin bir insanda olsam
Kaderin kötü sillesi
Ömrüm boyunca
Benim yakamı
Bırakmayacak...

Ufuk GÜNEY