22
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
1264
Okunma

Ey benim gün görmemiş sevdam
Ey zamansız kaybolan gökyüzüm
Dalında açamadan dökülen nazenin huzur
Kalk da bak gülünü nasıl da soldurdular.
Gonca çiçekken açamadan nasıl da öldürdüler.
Adın kulağımda çınlasa dilimi ısırırım
Huşu ile anmayan ağzı şafağımda vururum
Ey Allah’dan sonra taptığım tek varlığım
Bilirdim ki çok sevmek doğru değilmiş kulu
Ben de cezamı çektim acıyor şimdi solum.
Ey sızım sızım sızlayan yaram
Hani kabuk bağlıyacaktın zamanla
Hani anka kuşu sırtında getirecekti mutluluğu avuçlarıma
Söz vermiştin
Söz vemiştin bana
Hani senden sonra da nefes alacaktım ben
Hani herkes gibi sevecektim yeniden.
Bütün çabam boşa gitti denedim biliyorsun
Bana gelen gönüllere sığamadım görüyorsun
Ya ben fazlaydım onlara, ya onlar eksikti bana
Bir ayarda duramadık silindik biliyorsun
Bu gönül sende kalmış başkası hep yalan
Ya tapusunu yolla yar ya beni de yanına al.
Kalem yalnız seni yazdı kimseler bilemedi
Sözcükler saçıldı sağa sola kimseler göremedi
Toplasam bir bohçaya atsam tavan arasına
Küflenirmiydi bu aşk bilemiyorum
Susmadıkça bu harfler gönül telimde
Arz’ı deler bu sevda, bilirim ulaşır sevda sapağına.
Kimsenin olmadığı bir parmaklık ardın da
Yüreğime atılan çentikler zamanını doldurdu
Yalnızlık huzur da secde durdu
Gece soluklandı bir an yüzünü bana döndü
Karardı bulutlar, sevdaların başına damladı gözyaşları
Özlem kendini vurdu
Ama ben hala yaşıyorum.
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (23)