Ayırt edebilmeli insan,
Kimin yanında yer alıp,
Kimin yanında yer alamayacağını..

Şirin gözükeyim birilerine,
Derdim olmadı hiç.
Herkesin eteğinin dibinde,
Politik olayım, ortaya konuşayım,
İşim görülsün, şanım yürüsün, adım konuşulsun istemedim..

Öyle herkesi de sevmedim, sevemezdim,
Herkes de beni sevmesindi zaten.
Saygım sonsuzdu sevdiklerime,
Onları çıkarsız sevdim,
Onlar da beni sevdiğinde,
Çocukça şımardı yüreğim..

Mavi boncuklarım değerliydi,
Dağıtamazdım öyle herkese,
Hak edene verilmeliydi..

Haksızlığa eyvallah demedim,
Ne bana, ne de bir diğerine.
Bilsem de bana zarar verecek dilim,
Sakınmadım sözlerimi,
Doğru bildiklerimi söyledim..

Kırdığımda özür diledim,
Aslında bazen diledim, bazen dileyemedim, yenildim.
Sırf kendimle savaşımda galip gelmek için,
Nefsimdi mağlup etmeye didindiğim..

Herşeyin sonunda;
Kaybetmekti belki de payıma düşen.
Bu can sıkıcıydı ama,
Varsın olsundu.
Böylesi daha iyi,
Ve daha huzurluydu yüreğim..

Son sözlerim;
Yanımda olana eyvallah, olmayana elveda.
B e n B ö y l e İ y i y i m . . .
-N.Nur-