Bir gün olup doğarsın etrafa bakarsın,
Her zaman varsın gibi hayat yaşarsın,
Yaşadıkça yukarıya doğru çıkarsın,
Hayat bu kader neyse onu yaşarsın.

Doğdun geldin görürsün bilmediğini,
Sanki dikeceğim sanırsın direğini,
Kurtaracağım sanırsın asıl benliğini,
Yaşadıkça öğrenirsin hayatta bilmediğini..

Bir basamak olur çıkarsın merdiveni,
Dostluk ve kardeşlik için açarsın ellerini,
Hayatta öğrenirsin doğru ve eğrilerini,
Hiçbir şey yetmez koşarsın hep yenilerini..

Yaşarken kendine âleme hizmet edersin,
Bazen önüne engel çıkarsa ne dersin?
Gençliğinde koşarak her tarafa gidersin,
Her zaman aynı hızla hiç ilerleyemezsin..

Olgunlaşıp yaş yerine yollar düzleşir.
Yaşadıkça insan hayatı ile yüzleşir.
Basamaklar çıktıkça yaşam gerçekleşir,
Elbette yaşayarak bu ömür geçecektir.

Zamanla İhtiyarlarsın aşağı inersin,
Çıkmış olduğun yerden geri dönersin.
Güç takat kalmaz balon gibi sönersin.
Hayat merdiveninden çabucak inersin.

Birçok zorlukla yaşar, inceden solursun.
Bunca yaşamın sonunda ancak yorulursun,
Yürüdükçe gittiğin yolun sonunu bulursun,
Hiç beklenmedik anda bir gün yok olursun..

Sonra musallaya yatırırlar cismini,
İkrar ederler nasıldı acaba geçmişini
Hiç fayda etmez o halin bilindiğini,
Anlamazlar anı gelince gidildiğini,

Derler ardında bazıları dünyada ki iyiliğini..
İyi ya da kötü söyler burada bildiklerini,
Duymazsın haklarını helal ettiklerini
Anlayamazlar dönülmeze neyle gittiğini

Atılırsın dipsiz olan bir derin çukura
Kul kurtarmaz yaratan seni kurtara,
Hatırlamazsın çıktığın basamaklara,
Mahkûm olursun ölümle kara topraklara….