4
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1444
Okunma

Ölüm fermanımı okusunlar
Toplansın yere göğe sığamayan insanlar
Kendi bilmişliklerinde kaybolsunlar
Vakit erken şimdi
Gün doğmadan kuruldu dar ağacı
Döküldü gözlerden son dem
Beni hayallerimin bittiği yerde asın
Alacakaranlıkta olsun ölümüm
Bütün lambaları kısın
Gözlerinizi kapatın
Alın götürün umutlarımı
Serin yerlere kaybetmişliklerimi
Vurun tüm vicdansızlıkları
Kırın tüm gururlarınızı
Beni hayallerimin bittiği
Soluğumun kesildiği yerde asın..
Ölüm..! seslenmekte ince minarelerden
Acının ekildiği tarla kupkuru
Güneş kızgın, ay gururlu
Ben yorgun…
Yağmur öncesi şimşeklere gömüldü ruhum,
Hangi yöne dönersem çatlıyor kemiklerim..
Üzerime geliyor sorgular, kaçtıkça
Daha da çoğalıyor , geçer sandıkça
Alacakaranlık devinmekte kanımda
DiLini yitirmiş bir cümleyim şimdi
Alacakaranlıkta öLümü bekleyen…
// "NazLı ’nın KıRıK KaLeMinDen...." //
5.0
100% (6)