17
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
1832
Okunma
külliyen yalan tabi:
kırıntıyla doymak.
ekmek kırıntıları bırakmıştım geçtiğim yollara
çünkü;
ayak izlerin silinmişti tuzlu bir yağmurda.
beni bul, dedim
beni bul!
beklemekten vazgeçip arkama baktığımda
akbabalar gördüm. vahşi gagalarıyla
yuttular umudumu.
etçil değil miydi ki kuşlar
en masumundan, en yırtıcısına kadar?
keşke;
bir bülbüle yem olsaydı düşlerim.
şakımasında payım olurdu belki.
gül ağacına uzanırdım sesiyle geceleri
dikeni kanatmazdı yarin
kokusu yeterdi.
5.0
100% (25)