Ne yazdığım şiirler ezberimde,
Nede türkü sözleri kalıyor dilimde,
Gözlerim bulutlu,bulamadığımsa sözlerimde,
Ben bende kayboluyorum,
Yürüdüğüm caddelerde.
Sırıl sıklam olup iliklerime kadar ıslanmalarımı,
Kim çaldı?
Bilmiyorum!

Artık susmalıyım.
sustukça susmalıyım.
Üzerime gelen insanlardan ruhumu kurtarmak için,
Suskunluğuma sarılıyorum.
Bazı kelimeleri hecesiyle yine yüreyime saplıyorum.
Bazılarıda canımı acıtıyor.
Sığındığım tek liman,sessiz geceler,
Kah karanlığında boğulduğum,
Kah kendimi bulduğum,
Şöyle bir deyil ! her gün uğradığım.
Kelime dağarcığımı açıyorum.
Belli deyil okuduğum,yazdığım,
Şimdiye kadar hep;
.......gibi yazmışım,
.......gibi okumuşum,
.......gibi söylemişim,
ve en önemlisi;
.......gibi sevmişim,
Elbette hiçbir şey istenen gibi olmuyor,
Hayat her isteneni,istediyin gibi vermiyor,
Zaman öyretti bunu biliyorum.
Bitmez dediyim sözler bitiyor.
Bende yavaş yavaş tükeniyorum.
Hayata dair ne kalmış elimde?
Hasret ve özlemle geçen onca yıla bakıyorum.
Gözlerimde sadece hiç!
Öyleyse neden bunca çaba,
Kime bunca isyan,
Her şey şimdi gerçekleşecekmiş gibi duruyor,
Elim uzanıyor tutmak için,kayboluyor,
Tamda o anda
Alnıma kurşun sıkacak gönüllü arıyorum.
Yada yüreyimi södürecek elin sahibini.
Alevi toprağı yakacak,
Dalgalarımı yakamozlarla süsleyecek,
Yüreyimin sahibini.
Ölürkende sırlarım olmalı,
Sevmeyi unutmuşların gezemediyi sokaklarım olmalı,
İçimi kanatan özlemlerle sessizce gitmeliyim.
Yazdığım her şiir böyle yaramı kanatıyor.
İçimde özlediyim çocuk ölüyor.
Ben hala şiirlerle yaşıyorum.
Artık susmalıyım...


Ekrem ÇETİNKAYA
vAtAn25 07.11.2012