çöktü üzerime yılların yorgunluğu
sorma bana
neden solgun olduğumu
sorgulama ne olur
neler olduğunu


şu ayrılık üzerine tuz biber olmasaydı
hep taze kalsaydı anılar
eskimeseydik, eksilmeseydik
çekip gittin bir veda bile etmeden
işte ben yokluğunda bittim
ve bittin

sözlerin bir hançer gibiydi sanki
saplandı biçare yüreğime
çırpınan bir kuş gibi
yaralı kalbimi aldım ellerime
acıttın canımı içim sızlıyor
depreşti yaram kabuk tutmuyor
dilim söylesede kalp kabul etmiyor
sevdim bir kere seni
yürek başkasına hayır diyor

ben değil sen beni kaybettin
içimdeki bu ateş
bu yangın söner mi bilmem
bir kere değil
bin kez öldüm
çağırsan da
gelmem bir daha yanına
sildim seni gömdüm yüreğime
yoksun

oysa
sevmedim kimseyi senin gibi
kimbilir
belki dönersin geri...


REFİK
06 11 2012
İSTANBUL